RADIO IS EEN SNEL MEDIUM, vandaar dit soort korte interviewtjes.” De producer van Omroep West verontschuldigde zich terwijl ze me naar de uitgang begeleidde. In de tien minuten daarvoor was ik getuige geweest van een soort ping-pong-wedstrijdje tussen de twee presentatoren van het radioprogramma die mij over mindfulness interviewden. Ze wilden alles over mindfulness weten, maar richtten zich echter volledig op ’t in recordtempo afvuren van vragen. Zodra ik begon te praten werd ik afgekapt met ’n verse vlotte vraag.
In media-land heet deze interviewstijl ‘dynamisch’, maar voor de luisteraars thuis was het ongetwijfeld een mooi voorbeeld van mindlessness 🙂
Snel. Sneller. Snelst. Dat is het motto van de tijd waarin we nu leven. Want snel is ‘dynamisch’. Snel is ‘energiek’. Snel is ‘doortastend’. Kortom: snel is hartstikke goed.
Niet voor niets moet je internetverbinding snel zijn. Je maaltijden moeten snel op tafel staan. Je peuter moet snel zindelijk worden. En online blog posts moeten kort en oppervlakkig zijn zodat we deze snel kunnen scannen, en we weer lekker snel door kunnen naar weer een ander oppervlakkig artikeltje.
Zonder dat we het ons bewust zijn, betalen we een hoge prijs voor al dat snelle gedoe. Want snel is niet altijd zo goed als iedereen denkt. Snel betekent maar al te vaak ‘oppervlakkig’ en ‘inhoudsloos’ en is daarmee vaak nogal waardeloos.
Onbewust kost deze houding je meer dan je lief is:
- Je raffelt dingen af zodat je de tijd die je daarmee wint, vol kunt stoppen met nog meer afraffel-taken.
- Het afraffelen van je taken zorgt op korte termijn voor een schrijnend tekort aan voldoening.
- Het afraffelen van je taken zorgt op de lange termijn voor emotionele uitputting en geeft je dat knagende gevoel van ‘waar doe ik het allemaal eigenlijk voor?’
Je kookt snel een maaltijd zodat het eten snel op tafel staat. Het snelle koken zorgt ervoor dat je je gehaast en opgejaagd voelt. Er wordt snel gegeten, waarna de vaatwasser snel ingeruimd kan worden en je snel een was weg kunt strijken. Daarna kun je snel de kinderen naar bed doen om dan nog even snel al je privé e-mail door te werken. Daarna ga je snel verder aan dat rapport dat snel af moet. Aan het eind van de avond val je afgedraaid maar vooral ontevreden in bed, omdat je je alleen maar kunt bedenken wat je allemaal nog niet hebt kunnen voltooien die dag.
De strijd om de tijd ga je nooit winnen met snel en vluchtig werken, want elk vacuum vult zich. Je werkt snel een taak af, waarna je tijd overhoudt. Deze vrijgekomen tijd – een vacuum dus – vult zich echter razendsnel met weer een nieuwe taak, want volgens de nobele wetten der natuur zal elk vacuum zich vanzelf vullen.
Hoe sneller je dus werkt en hoe meer tijd je bespaart… hoe meer taken zich zullen aandienen. Kijk maar naar e-mail. Toen dat beschikbaar kwam voor iedereen met een computer, zou e-mail ons enorm veel tijd gaan opleveren. Maar na zo’n twintig jaar weten we wel beter. Het ooit zo snelle communicatiemiddel is inmiddels een tijdverslindend monster geworden dat menigeen in een burnout doet belanden.
Tijd is slechts een mentaal begrip. Tijd bestaat alleen in ons hoofd. En dus bestaat ook tijdgebrek alleen in ons hoofd. Er is namelijk tijd zat.
Sinds ik mindfulness beoefen, ga ik anders met mijn to-do lijst om.
- Ik beperk het aantal taken
Ik werk aan slechts 2 of 3 taken op een dag, niet meer. Zouden het er meer zijn, dan raakt mijn aandacht versnipperd en kan ik me niet meer volledig concentreren, wat me erg onrustig maakt. Dan ben ik immers alleen maar bezig met snel afraffelen en dat levert geen kwaliteit op. Alleen als ik kwaliteit kan leveren, ben ik tevreden en gelukkig.
- Ik neem ruim de tijd
Voor die paar taken per dag neem ik ruim de tijd omdat ik – inderdaad, na die beruchte burnout – mezelf plechtig opgedragen heb niet meer blind mee te lopen in de mallemolen die we voor het leven aanzien. Ik neem dus de tijd en, sterker nog, vertraag in alles wat ik doe.
- Ik doe mijn taken met aandacht
Ik vertraag bewust omdat ik alles wat ik doe, met aandacht (met mindfulness dus) wil doen. Zonder aandacht doe ik dingen op de automatische piloot en dwalen mijn gedachten onherroepelijk af naar gebeurtenissen in het verleden of dingen die nog moeten plaatsvinden. Dit levert vaak negatieve gedachten op gevuld met spijt en zorgen. Zodra ik iets aanpak en dat met oprechte aandacht uitvoer, kan mijn mind niets anders dan zich daarop concentreren, zodat er geen ruimte is voor negativiteit en doemdenken. Dit geeft mijn brein een welverdiende break en ik voorkom hiermee dat ik in zinloos gepieker terechtkom, zodat ook mijn stresslevels laag blijven.
Bovendien zorgt de aandacht ervoor dat ik besef dat ik leef. Nu. In dit moment. Niet meer in het verleden. Nog niet in de toekomst. Nu is het moment dat ik leef. En daar wil ik graag bij stilstaan, want het is het enige moment waarvan ik zeker weet dat ik er ben. Van ‘straks’ kan ik dat immers nooit zeker weten.
Heb je het deze maand extra druk met de laatste deadlines en allerlei sociale verplichtingen? Ga dan eens rigoureus door je takenlijst en houd je aan deze drie eenvoudige stappen om de december-stress te verlagen. Beter voor jou en ook beter voor de mensen om je heen!
Succes!
Marisa
