Veel van mijn cliënten die mijn e-cursus Karma Kickstart aanschaffen of met mij aan hun issues werken in individuele sessies, komen op een punt dat mindfulness een verplichting wordt. Ja, ze kozen zelf voor deze aanpak en ze geloven erin. En toch... als ze merken dat ze echt aan de slag moeten, begint er een soort verzet te ontstaan. Na het aanvankelijke enthousiasme begint de klad in hun discipline te komen. En zo oefenen ze een dag niet. Ze houden hun succes-dagboek een paar avonden niet bij. En elke nieuwe oefening wordt naar morgen verschoven, want vandaag hebben ze er echt even geen tijd voor.
Comfort-zone
Ons brein vindt het niet zo fijn om nieuwe dingen aan te moeten leren. Want het kost inspanning, en discipline. En het is nieuw. Ons denken wil liever in de comfort-zone blijven zitten, waar alles vertrouwd en voorspelbaar is. Nieuwe dingen leren is onbekend, en je weet van tevoren niet wat het je zal opleveren. Het resultaat is onzeker, en dat is vaak al genoeg reden voor het denken (ons ego) om de handdoek in de ring te gooien.
Kwaaie kop
Maar hoe weet je dat dit verzet voorkomt uit het ego? Dat is vrij eenvoudig: omdat het implementeren van mindfulness in je dagelijks leven goed voor je is. Het zorgt er namelijk voor dat je minder snel over de rooie gaat; dat je nuchter blijft nadenken in lastige, pijnlijke situaties; dat je jezelf rustig kunt houden, en met heldere ogen je situatie kunt evalueren in plaats van met een kwaaie kop of in een hysterische huilbui weg te lopen – en alles zo nog een tandje lastiger en pijnlijker maakt.
Pitbull
Het ego wil echter niet dat jij rustig en beheerst blijft, en je issues nuchter oplost. Nee, het ego wil drama, tranen, dreigementen, stoerdoenerij... het is zijn manier om jou (de eigenaar van je ego) in zijn macht te houden. Toch is het ego niet je vijand. Hij hoort bij je, hij hoort bij je menselijke intellect. Maar het is als een soort pitbull: een prima hond, gedienstig, trouw, lief – zolang je 'm er elke dag opnieuw op wijst dat jij de baas bent... niet hij. Een pitbull die altijd los mag lopen en mag en doen en laten waar hij zin in heeft, wordt dominant. Op een gegeven moment heb jij, als zijn baasje, niets meer te zeggen. Als je dan eens op je strepen wilt staan, waagt hij het zelfs om naar je te grommen. Oei! Je wilt beslist geen grommende pitbull tegenover je hebben want die strijd ga je geheid verliezen.
Dus is het zaak om onze ego-pitbull goed onder controle te houden. Hij moet eenvoudigweg weten wie de baas is. En dan is er prima te leven met het ego.
Love and peace, eugghhh!
Toen ik mindfulness aanleerde, bijna twintig jaar geleden, begon mijn ego ook hard te blaffen en grommen. Hij veronderstelde dat mindfulness een kapitale vergissing was, dat ik voor altijd een softie zou zijn, dat ik in wijde jurken zou gaan lopen met bloemetjes in m'n haar, mijn ogen sluitend voor de echte wereld, en voor eeuwig gevangen gezet in een roze-kleurig bestaan van love and peace, eugghhh!
Natuurlijk kwamen deze tegenwerpingen voort uit mijn ego, die dondersgoed besefte dat ik met mindfulness zijn macht zou gaan inperken. En dus kwam hij met al dit soort enge scenario's aanzetten waar ik van griezelde.
Grote schoonmaak
Gelukkig kreeg ik toen een inzicht: opeens besefte ik dat mijn aanpak (het ego altijd maar de vrije hand geven) niet werkte. Ik verdiepte me in mindfulness omdat mijn leven tot dat moment niet bepaald makkelijk was geweest. Ik was chronisch gestrest, een streber, ongeduldig, altijd ziek of onderweg, en regelmatig zo depressief dat ik therapie nodig had. Hmmm... wilde ik echt zo verder?
Was het niet eens tijd voor een andere aanpak... een grote schoonmaak in die verwarde bovenkamer die me niets dan angst, frustratie en boosheid opleverde?
Natuurlijk... ik was bang om me over te geven aan mindfulness en mezelf volledig te verliezen. Maar had ik een keuze? Zou ik vasthouden aan mijn oude aanpak, dan wist ik hoe mijn leven eruit zou zien: bezoeken aan ziekenhuisartsen en aan psychologen. Zou ik mindfulness proberen, dan wist ik niets over mijn toekomst. Maar er was een kansje dat het minder erg zou zijn dan dat ego-gedomineerde bestaan waar ik inmiddels mijn buik vol van had.
Onnozele rollen
Door mindfulness aan te leren verloor ik mezelf niet. Integendeel: ik vond mezelf terug. Ik ontdekte dat ik in de loop van mijn leven allerlei rollen had aangenomen om maar in de smaak te vallen, bij mijn familieleden, bij mijn vrienden, bij mijn collega's. Ja, zelfs bij de bakker op de hoek. Door het inzetten en aanleren van mindfulness kon ik al die onnozele rollen afpellen, en zo werd ik weer mezelf: diegene die bedolven was geraakt onder al die rollen en al dat pleasen en al dat onoprechte gedrag.
Ik werd weer één. Zonder maskers. Gewoon mezelf. En ik ontdekte dat dat genoeg was. Sterker nog, veel mensen in mijn omgeving vonden me een stuk leuker toen ik mijn ware ik begon te laten zien. Mijn relaties werden eerlijker, omdat ik geen ingewikkelde ego-spelletjes meer hoefde te spelen. Het leven werd makkelijk, en begon zelfs met mij mee te werken.
Strak aangelijnd
Maar wat gebeurde er dan met mijn arme ego? Niet zoveel. Hij bleef en blijft aanwezig, want hij woont immers in mijn bovenkamer. Regelmatig stuurt ie me een app-je waarin hij me waarschuwt voor situaties of mensen. Maar nu bedankt ik 'm voor z'n bezorgdheid. En vervolgens ga ik niet meer mee in zijn drama en doemscenario's. Ik doe precies wat ik wil. Want ik ben de baas, en het ego is slechts mijn bezorgde pitbull die me graag wil beschermen, maar die het nodig heeft om strak aangelijnd te blijven. Hij krijgt geen ongelimiteerde speelruimte meer.
Kletspraatjes
Wil ik iets nieuws leren, dan komt hij vanzelfsprekend aanzetten met allerlei mitsen en maren en 'zou je dat wel doen?, 'wat als het mislukt?' want 'dan ben je toch de loser van de eeuw?' Vroeger luisterde ik naar dat soort kletspraatjes. Maar sinds mindfulness heb ik dat afgeleerd. Ik hoor zijn praatjes nog wel, daar zorgt hij wel voor 😄 Maar ik reageer er niet meer op. Als ik besluit om iets te ondernemen of te leren, dan doe ik dat. Ik heb die ego-ruis heus ook elke dag in mijn hoofd, maar ik weet dat het onschuldig is en dat ik me er niets van moet aantrekken.
De reden waarom je mindfulness wilt leren toepassen, bepaalt hoe succesvol mindfulness in jouw leven zal zijn.
| Ontspanning | Bewustzijn | Weerbaarheid | ||
|---|---|---|---|---|
| Ik wil echt veranderen | ✓ | ✓ | ✓ | |
| Ik probeer het eens uit | ✗ | ✓ | ✗ | |
| Mindfulness is in | ✗ | ✗ | ✗ |
Baas in eigen brein
Als jij net met mindfulness begonnen bent, en je krijgt twijfels omdat het toch best lastig is, of nog geen resultaat oplevert, realiseer je dan dat dat het ego is dat je dappere voornemen probeert te ondermijnen. Het ego wil niet dat je verandert, dat je jezelf verbetert, dat je zijn macht gaat aanpakken. Het ego wil je mak en voorspelbaar houden, je vasthouden in je ingesleten patronen en gewoonten – zelfs als dat betekent dat je keer op keer in dezelfde valkuilen trapt en jezelf schade berokkent.
Maar jij bent de baas, niet je pitbull. En alleen met die rol-verdeling kun je jezelf losmaken van het ego en eindelijk dat ontspannen, ongecompliceerde en vreugdevolle leven leiden waar je al zolang naar verlangt.
Laat je dus niet op je kop zitten, en zet 'm op!! 💪🏻💪🏻💪🏻
Marisa Garau
