“Hoi Marisa, ik zit al een paar maanden thuis met burnout en ben nu bezig met het integratietraject om weer snel aan de slag te kunnen. Op zich vind ik mijn werk heel erg leuk, maar ik heb moeite met de bedrijfscultuur en hoe de leiding met mensen omgaat. Ik heb erover gedacht om ergens anders te gaan werken, maar ik weet niet of dat iets gaat oplossen want ook in een nieuwe baan zullen er ongetwijfeld dingen zijn die tegenvallen. Is het niet beter om mezelf te veranderen en anders met situaties om te leren gaan?”
– Mark uit Zierikzee
• • •
Hoi Mark,
Ik vind dat we er in het leven alles aan moeten doen om te kunnen groeien en bloeien. We moeten niet lafjes genoegen nemen met omstandigheden die ons alleen maar in leven houden. Daarvoor is het leven te kort en te kostbaar, en op de lange termijn houd je dat toch niet vol.
Ik weet uit eigen ervaring dat vervelende werkomstandigheden ervoor zorgen dat je de schuld bij jezelf gaat zoeken en dan probeert jezelf te veranderen. Nou, succes ermee :-))) Ik heb dat jarenlang geprobeerd maar zakte alleen maar dieper weg in schuldgevoel, stress en verwarring (want ik dacht dat het allemaal aan mij lag), en kreeg uiteindelijk burnout. Toen ben ik uit mijn eigen bedrijf gestapt en mindfulness gaan aanleren… en die radicale beslissing bleek het begin van de juiste oplossing.
Je kunt van een plant niet verwachten dat ie groeit en bloeit als je er elke dag een beetje gif op spuit. Je kunt wel hopen dat de plant zich zal aanpassen, maar het wordt natuurlijk nooit optimaal. De plant blijft kwakkelen.
Ik vind dat geen leven… Ik wil er zelf veel meer uithalen, ik leef maar één keer. Ik wil optimaal tot mijn recht komen en mijn talenten ontwikkelen, zonder elke dag aangetast en ondermijnt te worden door het gif van anderen.
Er is uit talloze onderzoeken gebleken dat mensen zich gelukkig voelen als ze anderen kunnen helpen. Moet je je voorstellen wat jij voor anderen kunt betekenen als je niet te maken zou hebben met ondermijnend of demotiverend beleid? Dan zou je zoveel beter in je vel zitten en van zoveel meer waarde voor andere mensen kunnen zijn!
Nu ben je murw en maak je jezelf wijs dat er overal wel problemen zullen zijn. Je hebt de handdoek in de ring gegooid en legt je neer bij elke dag een beetje gif toestaan en overleven, in plaats van in je kracht te staan en jezelf tot ongekende hoogten te ontwikkelen.
Natuurlijk snap ik die houding, ook ik heb mezelf jarenlang klein gehouden en me voorgehouden dat ik niet moest zeuren want anderen hadden het veel slechter dan ik etc.
Ik denk dat die houding voortkomt uit angst (bang om een verkeerde beslissing te nemen en dan deze ‘goede’ baan kwijt te zijn) en uit een gebrek aan zelfwaarde. Je vindt jezelf niet waardevol genoeg om jezelf het beste te gunnen. Dat is iets waar veel mensen onder lijden… We zijn opgegroeid om lief en aardig gevonden te worden. Dus: niet zeuren, niet lastig zijn, geen aandacht voor jezelf opeisen, geen gekke dingen in je hoofd halen, niet te ambitieus zijn, je mond houden en doen wat je gezegd wordt.
Het is ook een typisch Nederlandse/Calvinistische overtuiging: gooi geen oude schoenen weg voordat je nieuwe hebt; pas maar op; misschien loopt het helemaal mis; wees maar voorzichtig; je weet nu tenminste wat je hebt; etc.
Je kunt vast leren hoe je met de stress en druk van anderen om kunt gaan… maar in mijn visie maak je dan hooguit van een 4 een 5, en dat is nog steeds onvoldoende. Ik richt me liever op mezelf en mijn sterke kanten, want als ik die ontwikkel dan kan ik van een 8 naar een 9 groeien, en kijk: dat zet zoden aan de dijk. Als ik een 9 ben, dan kan ik echt van waarde zijn voor anderen. Maar als ik met veel moeite en frustraties naar een 5 gegroeid ben, dan stel ik feitelijk nog steeds nauwelijks iets voor.
Denk hier eens over na. Focus je je op je zwakheden en probeer je die te verbeteren, zoals je bv niet ergeren aan anderen? Of richt je je op je sterke kanten en je talenten? Wat zou je gelukkig en tevreden maken?
Als je ’s nachts piekert over wat er op je werk gebeurd is en wat een impact dat op jou heeft, dan verandert dat niets aan je situatie. De volgende dag krijg je gewoon weer een lading stress en negativiteit over je heen.
Maar als je die pieker-tijd zou besteden aan serieus nadenken over jouw verlangens en wat jij graag zou doen om van waarde te zijn voor anderen… dan ben je in jezelf aan het investeren en maak je krachten vrij die je leven totaal kunnen veranderen.
Neem de verantwoording om je leven in te richten naar je eigen wensen en verlangens en naar je eigen waarden en normen. Je hebt het recht om kritisch te zijn en er alles uit te halen wat erin zit!
Zet ‘m op!
Marisa
PS. Zit je ook in deze benauwende situatie en wil je graag eens met me brainstormen om je leven een duw in de juiste richting te geven, kijk dan op deze pagina.
PPS. Heb je zelf een vraag over mindfulness? Mail me dan op marisa@growingmindfulness.nl